Organizatorem i kierownikiem cechu ogólnego był mistrz rzeźnicki Stefan Gajewski. Kwalifikacje zdobył w Warszawie. Stopniowo organizowane były następujące cechy: piekarski, stolarsko – bednarsko – ciesielski, szewski, murarsko – malarski, ślusarsko – kowalski, krawiecki. Do cechu należeli rzemieślnicy z gminy Kamieńsk i sąsiednich gmin – Żydzi również. Cech miał swój statut. Przez szereg lat rzemieślnicy byli poddawani egzaminowi praktycznemu – wyzwalani otrzymywali dyplomy z tytułem czeladnik względnie mistrz. Wyzwoliny były hucznie „zakrapiane”. Przez pewien okres cech miał lokal wynajęty, później własny przy ul. Barczkowickiej. Budynek ten spłonął w 1939 r. Cech miał swój sztandar i brał udział w pochodach z okazji uroczystości państwowych, religijnych, a także w czasie pogrzebu członka cechu. Członkowie płacili składki, urządzali zabawy. W okresie przedwojennym cech spełnił swoją rolę stabilizując rzemieślników na odcinku pracy zawodowej. Z minionego okresu ocalało jedynie kilka ksiąg z protokołami i rejestry członków. Kilkadziesiąt m2 placu po spalonym budynku użytkuje obecnie Gminna Spółdzielnia „Samopomoc Chłopska”. Młynarski cech założony 2.02.1925 r. (członków 24), starszym cechu był Bolesław Soczyński z Gorzkowic. W 1927 r. starszym cechu stolarsko – bednarsko – ciesielskiego był Bronisław Sopata, podstarszym Antoni Tazbir. Cech piekarski założono 4.11.1929 r. założycielami byli mistrzowie Roman Sikorski z Wojciechowa, Stefan Krak, Józef Bujacz i inni. Z zamiłowaniem pełniona praca społeczna przez Stefana Gajewskiego, szczególnie na odcinku rzemiosła zasługuje na uznanie.

Tekst: "Kronika Kamieńska" - Kazimierz Tazbir
Przygotował: Grzegorz Turlejski